Νιάσα ή Μαλάουι

(αγγλ. Lake Nyasa ή Malawi). Λίμνη (30.800 τ. χλμ.) της ανατολικής Αφρικής. Είναι η τρίτη σε έκταση και η πιο νότια των μεγάλων λιμνών, που βρίσκονται στην τεράστια τεκτονική τάφρο (Rift Valley), η οποία δημιουργήθηκε κατά το μειόκαινο και αρχίζει από 15° νότιου πλάτους, προχωρεί στα Β και καλύπτεται κατά ένα μέρος από τα νερά των λιμνών Ταγκανίκας, Κίβου, λίμνης Εδουάρδου, λίμνης Αλβέρτου, λίμνης Ροδόλφου, της Ερυθράς Θάλασσας και της Νεκράς Θάλασσας. Η Ν. βρέχει τη Μαλάουι (πρώην Ν.) στα Δ και στα Ν, την Τανζανία στα Β και στα ΒΑ και τη Μοζαμβίκη στα ΝΑ. Εισχωρεί σε μια στενή σχισμή, εκτείνεται επί 600 χλμ. - μεταξύ 9° 29’ και 14° 25’ νότιου πλάτους και περικλείεται από παρακείμενες ορεινές όχθες, οι οποίες, σχετικά υψηλότερες στην ανατολική όχθη, ξεπερνούν τα 2.000 μ. στη δυτική και φτάνουν τα 2.521 μ. στα ΒΑ των ορέων Λίβινγκστον και 2.690 μ. στο oρεινό σύστημα του Ρούνγκβε, επιβλητικού ηφαιστείου που κλείνει τη λίμνη από τον βορρά. Η λίμνη βρίσκεται σε ύψος 473 μ., έχει μέγιστο βάθος 678 μ., αλλά η στάθμη της έχει υποστεί επανειλημμένα εκτεταμένες τροποποιήσεις και σήμερα ακόμα υπόκειται σε μεγάλες εποχιακές μεταβολές. Τροφοδοτείται από πολυάριθμους χείμαρρους, που κατεβαίνουν ορμητικά από τα γύρω βουνά, και στέλνει μέσω του ποταμού Σίρε τα πλεονάζοντα νερά της στον Ζαμβέζη, ο οποίος εκρέει από το νότιο άκρο της, κοντά στη Φορτ Τζόνστον, σχηματίζοντας λίγο πιο κάτω μια άλλη μικρή λίμνη, τη Μαλόμπε. Η ύπαρξη της Ν. ήταν γνωστή στη Δύση στις αρχές του 17ου αι., από περιγραφές Πορτογάλων ταξιδιωτών, αλλά η λίμνη ανακαλύφθηκε και εξερευνήθηκε συστηματικά από τον Λίβινγκστον μόνο το 1859 και αργότερα, κατά τις εξερευνήσεις του 1861 και του 1866.